Durven zijn wie je werkelijk bent

Kinderen zijn nog veel meer verbonden met onze natuurlijke staat van eenheid. Zij zijn nog vrij van alle concepten, labels, analyses, … die wij de wereld hebben toebedacht. Tot en met 7 jaar zijn wij een spons van alle patronen, overtuigingen, waarden, gedragingen van onze omgeving. Deze info verwerken we voor een heel klein deel bewust. Alle andere informatie wordt onbewust opgeslagen in ons systeem. We nemen ze als vanzelfsprekend aan. Ze vormen ons zelfbeeld, ons beeld van de wereld in al haar facetten. 

Een belangrijke uitdaging ligt erin dat 70 % van deze patronen negatief, niet ondersteunend, destructief voor onze ontwikkeling zijn. Deze patronen liggen verborgen in onze automatische reacties op onszelf en onze omgeving. Ze uiten zich in discomfort op één of meerdere gebieden. 95% van de dag leven we vanuit ons onbewuste, geprogrammeerde, geconditioneerde herinneringen, waarvan dus 70% stress en zelfsabotage in de hand werken.

Het grootste deel van de tijd bevinden we ons in een onbewuste staat van overleving. Ons sympatisch zenuwstelsel geeft ons lichaam het signaal dat er gevaar loert. Chronische stress (fysiek, emotioneel en mentaal) is hierdoor de hoofdoorzaak van een enorme hoeveelheid ziekten en ongemakken.

Het zijn voornamelijk de niet geïntegreerde emotionele inprentingen die ons in een staat van overleven brengen. De moeilijkheid is dat we die patronen zo danig gewoon zijn dat we ze niet zien, niet herkennen. Het ervaren van emoties als schuld, schaamte, kwaadheid, vijandigheid, eenzaamheid, angst, … creëren letterlijk verstoringen in ons systeem en uiten zich in signalen van ‘dis-ease’ of discomfort. Deze leiden uiteindelijk tot bijvoorbeeld een fysieke staat van ziekte.

 De grote uitdaging is om met ons bewuste gedeelte, wat gemiddeld 5% is, enerzijds onbewust beperkende patronen te doorzien en los te laten. Anderzijds kunnen we nieuwe, ondersteunende overtuigingen, patronen en ervaringen  ‘programmeren’. Patronen die het leven in ons, onze ontwikkeling ondersteunen.

Dit deel is actief wanneer we stappen durven zetten in het onbekende, onze automatische reacties leren observeren. Zo ontstaat er ware keuze, bewustzijn. Op dat moment is ons parasympatisch zenuwstelsel actief. We voelen ons veilig. We zijn in eens staat van rust, herstel en ontspanning. Dit is de staat waarnaar onze geest en ons lichaam naartoe terug willen. 

 Onze natuurlijke, gezonde staat van bewustzijn uit zich in het ervaren van emoties als liefde, vreugde, mededogen, vrede, dankbaarheid, … Deze is verbonden met ons vermogen tot zelfherstel en regulatie. Wanneer we deze ervaren, voelen we ons tevens heel, veilig, één en verbonden met onze medemens. Het brengt ons in een staat van ‘ease’, comfort.

 Ziekte, of één der welke uitdagende situatie en relatie biedt ons een kans om bij te leren over onze beperkende patronen en overtuigingen, opgeslagen in ons systeem en deze te helen. Zo ontstaat er ruimte om bewust ondersteunende, evolutionaire ervaringen en gedachtepatronen te integreren. We zijn niet schuldig aan onze onbewuste patronen, maar kunnen wel de verantwoordelijkheid nemen om ze te leren doorbreken en bewust ons leven te vormen via voeding, levensstijl en emotionele balans. Telkens wanneer we dit doen maken we een kwantumsprong in onze ontwikkeling.

 Ieder van ons bezit zowel het vermogen om zichzelf ziek te maken, als gezond. Ieder van ons bezit een enorme kracht om vanuit intentie, ideeën en concepten vorm te brengen, in en rondom zichzelf.

Of we dat nu willen of niet we staan in constante wisselwerking met onze omgeving, zowel fysisch als kwantumfysisch. We zenden ononderbroken informatie uit en ontvangen ze, ook al zitten we stil. We scheppen onze ervaring constant.

Een oud Indisch gezegde verwoordt het als volgt:

 ‘If you want to know what your mind was like, you should examine your body now. If you want to know what your body will be, you should examine your mind now’.

Zelfontwikkeling erkent dat we uitdagingen, moeilijkheden in ons leven hebben geroepen om bewuster, veerkrachtiger, liefdevoller en wijzer inzicht te verwerven in onze natuur. Wie we wel, en wie we niet zijn, wat tijdelijk, voorbijgaand en veranderlijk is, en welk deel van onszelf blijvend is, constant, onveranderlijk, en tevens de intelligentie, de bron van al het veranderlijke. Elke pijn, elk ongemak, elke spanning is een signaal, een poort.

Deel van het geheel

Als mens zijn wij niet afgescheiden van elkaar. We streven in basis allemaal dezelfde behoefte aan liefde, veiligheid, geluk, overvloed, gezondheid en vitaliteit na. Dit bereiken we niet op basis van concurrentie, zoals we leerden.

Er is één iets wat alleen jij kan. Dit talent vinden door ontwikkeling en bewustwording opent de poort naar een leven op een hoger gezond, gelukkig niveau waarop ieder van ons deel kan worden van de ontwikkeling als mensheid en haar unieke bijdrage en plaats en verantwoordelijkheid hierin kan kennen en innemen. 

We dienen los te laten wat niet meer bij ons past. 

Van zodra we niet meer vasthouden aan onze eigen, unieke perceptie van onszelf en de omgeving, maar het gemeenschappelijke in ons allen herkennen kunnen we de zelfopgerichte muren afbreken en ons terug heel en deel voelen van het leven.